Cegar belukar adalah antara spesies cegar yang terbesar. [5] Panjangnya antara 25 dan 28 sentimeter (9.8 dan 11.0 in), dan biasanya mempunyai berat antara 27 dan 38 gram (0.95 dan 1.34 oz), walaupun spesimen seberat sehingga 53 gram (1.9 oz) telah dilaporkan.[2] Ia mempunyai bulu hitam di lehernya hingga ke dadanya, serta muka hitam dan skapula. Gombak dan dahi mempunyai tompok putih yang menonjol, kadang-kadang kelihatan sebagai jambul sedikit.[5] Perutnya berwarna putih,[6] dan digariskan dengan tajam dari leher dan muka. Belakang bawah dan punggungnya berwarna putih.[7] Ekornya panjang dan berkerut sama rata, dengan cabang yang dalam. Ia mempunyai hujung putih, dan bulu luarnya berwarna putih.[2] Ia juga mempunyai tiga jalur putih yang lebih sempit yang dihasilkan oleh hujung bulu ekormnya yang lebih pendek. Sayap spesies tersebut sebahagian besarnya berwarna hitam dengan jalur putih yang menonjol merentasi selubung yang lebih besar.[5] Juvenilnya mempunyai bahagian atas, dada, dan leher hitam keperangan, rusuk perang, dan bintik perang pada perut. Ia juga tidak mempunyai gombak putih yang menonjol.[6] Paruhnya berwarna hitam, manakala kakinya berwarna jambu.[2]

Bahunya berwarna hitam sepenuhnya, ciri yang digunakan untuk membezakan spesies tersebut daripada cegar tompok, yang mempunyai bahu berbintik-bintik dan daripada cegar berjalur, yang mempunyai bahu kelabu. Ia dibezakan daripada cegar tengkuk hitam dengan ekornya yang lebih panjang dan saiz yang lebih besar.[6] Subspesies India E. l. indicus mempunyai paruh lebih panjang sedikit daripada subspesies penama E. l. leschenaulti, manakala paruh subspesies Cina E. l. sinensis adalah lebih pendek sedikit daripada spesies penama. Subspesies frontalis agak lebih kecil daripada yang lain, dan tahap putih pada gombaknya lebih kecil: E. l. borneensis serupa dengan frontalis tetapi mempunyai ekor yang lebih panjang. E. l. chaseni lebih besar daripada burung-burung dari seluruh Sumatera, dan juga mempunyai ekor yang lebih panjang.[2]

Beberapa seruan telah diperhatikan. Seruan gera dan seruan hubungannya ialah siulan berdering panjang bernada tinggi, digambarkan sebagai "tseee, tseee" atau "zweeet"; seruan ini diulang beberapa kali, dengan jeda di antaranya. Seruan gera adalah lebih kasar dan lebih tegas, digambarkan sebagai "skri" atau "skri cit cit". Jantan menggunakan lagu bersiul yang panjang dan rumit apabila memaparkan atau mempamerkan tingkah laku kawasan; hal ini selalunya terdiri daripada siulan panjang yang semakin pudar, diikuti oleh siulan yang lebih pendek, bunyi klik atau berdesing, atau bunyi seperti loceng. Seruan subspesies borneensis sedikit berbeza daripada yang lain.[5]